Het shopping inferno

Wie mij een beetje kent, weet dat 'shoppen' niet bovenaan staat in mijn lijstje van favoriete activiteiten. Maar onlangs moest ik er toch aan geloven. Mijn achternichtjes (28 en 30 jaar oud) uit Wuppertal waren namelijk op bezoek.

Wuppertal is een grote stad in het Ruhrgebied. Markant is de 'Schwebebahn' aldaar, een uniek openbaar vervoersysteem uit het begin van de vorige eeuw. Er is zelfs een legende van een circusolifantje dat uit een wagen van de Schwebebahn gesprongen zou zijn en later ongedeerd uit het riviertje de Wupper weer opdook. Maar hippe kleren? Die vind je niet in Wuppertal. Daar moet je voor in Utrecht zijn.

Toen de wervelwind uit Wuppertal zich eenmaal geïnstalleerd had in
mijn huisje werd er weinig tijd verspild. En zo begon een shoppingtocht in Utrecht waarbij ik van de ene in de andere verbazing
viel. Zelf kom ik nooit veel verder dan C&A of P&C als ik een keer gek doe. Maar er is dus meer.

Sommige kledingboetiekjes voor dames hebben goed nagedacht. Ze hebben stoelen neergezet voor manlief die mee moet shoppen. Zo heb ik vanuit luxe zetels, een high seat voor een tennis arbiter en vanaf een poef eens rustig kunnen kijken. Zien hoe jonge en minder jonge dames borsten, billen en buik in de meest merkwaardige omhullingen proberen te persen. Ja ja, Sonja Bakker heeft nog veel dames niet bereikt.

'Mijn' Duitse dames deden overigens naar hartelust mee. Af en toe klonk er een daverend lachsalvo vanuit een omkleedhokje. Soms mocht ik even achter het gordijn gluren... er werd terecht gelachen.

Groot was de teleurstelling van de Mädels toen bleek dat in Utrecht op zaterdag de meeste winkels om 17.00 uur de poorten sluiten. Groot was mijn opluchting dat het niet langer duurde, want hoe graag ik mijn nichtjes ook mag, dit shoppinginferno werd me bijna te machtig. Het moet gezegd, mijn bezoek had een paar zeer charmante kledingstukjes gevonden, maar voortaan bestel ik weer uit de catalogus van Wehkamp!