Aan de jongeren in 2082

Beste jongere,

Het is 15 juli 2008. Ik heb een leuk weekeinde gehad. Ik heb alles gedaan wat jij niet meer mag of kan. Dat begon al op woensdagavond. Met een van een verbrandingsmotor voorzien voortuig dat fossiele brandstof gebruikt (in mijn tijd heette dat een 'bus'), ben ik naar het station gereisd. Het station is een plek waar heel veel mensen samenkomen die reizen van een plek waar ze niet willen zijn naar een plek waar ze niet aan willen komen. Vreemd eigenlijk als je er goed over nadenkt, maar zo gingen die dingen in 2008.

Enfin, vanaf dit zgn. station ben ik in 40 minuten naar Schiphol gereisd. Toen lag daar inderdaad nog een vliegveld ja. Misschien woon jij wel op een voormalige startbaan! Zo'n luchthaven was destijds een merkwaardig overslagpunt voor reizigers. Omdat de samenleving in de greep van terroristen was, werd er alles aan gedaan om bomaanslagen en ander leed te voorkomen. Nagelknippertjes en flesjes water mochten niet mee op reis. En hoewel het communisme in 2008 zo'n beetje wel was afgeschaft, moest ik op Schiphol toch overal lang in de rij staan.

Tsja, beste jongere van 2082, daarna gebeurde er toch iets waarvan jouw generatie zou moeten gruwen. Zodra de vliegtuigmotoren startten werden er miljoenen trilobieten- en pleistocenen plantenlijkjes de lucht ingeblazen. De lúcht? Inderdaad, dat spul waar jij nu adem van haalt. Daar zijn we namelijk goed in, in 2008, het verbranden van antiek spul.

Vanuit het vliegtuig kon ik goed neerkijken op de wereld van toen. Voorzover het oog reikt linten van betonnen paden (snelwegen noemden we dat; plekken waar mensen in individuele fossiele brandstofverbrandertjes gezellig samen stilstaan in zgn. files).

Ik heb een leuk weekeinde gehad. Op de plek waar ik heen ging is nog veel natuur te vinden. Echte natuur en niet het surrogaat dat jouw mamma en pappa jou tonen op je holoscherm. In 2008 zijn er nog plekjes waar je lekker kunt dwalen en je alleen op de wereld kunt wanen.

Kind van 2082, ik benijd je niet. Sterker nog, ik ben blij dat ik nu leef en niet dan. Zoek in je database het woord Kooyanisqatsi eens op. Dat is een woord uit de indianentaal Hopi. Dan weet je wat ik bedoel. Er is ook een mooie film van uit 1982. Die heb ik gisteren weer eens bekeken en ik was weer onder de indruk. Voor jou hoop ik dat we de boodschap serieus hebben genomen en ik wens je oprecht een leuk leven daar in het verre 2082.